گروهی
از آریاییها پس از حرکت از خاستگاه شمالی خود سرتاسر نوار غربی را
درنوردید تا به دریای پارس رسید. در این کوچ، دستههایی در سرتاسر نوار
غربی از شمال تا جنوب در بخشهای گوناگون ایران پراکنده شدند، از همین روی
پیوندهایی میان گویشهای کنونی در استانهای کردستان ، کرمانشاه ، ایلام ،
لرستان ، چهار محال و بختیاری ، کهگیلویه و بویراحمد و بخش هایی از خوزستان
، اصفهان و فارس دیده میشود. منطقه جغرافیای استفاده از این زبان جنوب
غربی خاک ایران امروزی را در بر میگیرد. به گمان پرویز ناتل خانلری،
گویشهای لری در برگیرنده گستره وسیعی از واژگان زبان پارسی میانه و
بکارگیری فراوان آنها بصورت زنده در محاورات روزمره میباشد به طور دقیق تر
می توان گویشهای لری را به مناطق جغرافیایی زیر تقسیم کرد:
۱ . لرهای بختیاری : استان چهار محال و بختیاری ، قسمت اعظم خوزستان، شرقلرستان و قسمتهایی از استان اصفهان.
۲ . لرهای ثلاثی : بروجرد ، ملایر ، روستاهای نهاوند ، تویسرکان و بخش هایی از کنگاور و شازند.
۳ . لرهای سپیدان، ممسنی و رستم : نورآباد ممسنی ، شهرستان رستم قسمتهایی از استان بوشهر
۴ . لرهای کهکیلویه و بویراحمدی : استان کهکیلویه و بویراحمد ، دیلم و گناوه در استان بوشهر و قسمتهایی از خوزستان.
۵ . لرهای فیلی : خرمآباد ، دورود ، دوره ،اندیمشک ، پلدختر ، دره شهر ، دهلران ، لوشان ، وقسمتهایی از شوش و قزوین.